Zo ongeveer 14 jaar moet ik zijn geweest, toen ik voor het eerst iets
van een drumstel onder mijn handen kreeg, van een jongen uit de buurt,
die eigenlijk niets bijzonders kon.
Echter ik kwam er al snel achter, dat het trommelen op de
koekjestrommel van mijn moeder( vooral op de muziek van Radio
Luxemburg) ook nog anders was te realiseren. Ongeveer een jaar later
was mijn eerste band eigenlijk al geboren, met een Indische jongen uit
de wijk (Chris de Bijl), die 5 jaar ouder was en aardig gitaar kon
spelen aangevuld met Toon Koppenhagen met een prachtige EKO gitaar,
bezet met parelmoer, en Edu Hupkes met een zelf gemaakte basgitaar zijn
we aan het spelen geslagen, Shadows, Spotnicks en The Ventures, als je
dat aankon was je behoorlijk strak, wat uiteindelijk resulteerde in “The
Beavers” beroemd geworden in de wijk.
Uiteindelijk kwam je binnen het circuit van de Indo Rock terecht,
leerde vooral om dus “strak” te spelen, dat was belangrijk. Een paar
jaar later stonden wij met de “Country Beats”
(een volgende Indo-rock band) in Musis Sacrum te spelen in het
voorprogramma van de legendarische “Tielman Brothers”.
Dan komt het moment waarop je uit wil vliegen en je los maakt van de IndoRock,
met een kleine bezettingswijziging werd het de groep “Why” en speelden
we uitsluitend nummers van de “Kinks”.
In het verloop van die tijd groeide je enorm, maar wist eigenlijk niet
waar het toe zou lei(ij)den. Het “fenomeen “Beatles” kwam natuurlijk
ook bij mij binnen als een bom, en heb de bewondering voor deze vier
jongens uit Liverpool nooit meer afgelegd.
Natuurlijk was er veel meer, je moest jezelf ontwikkelen, en dat ben ik
altijd blijven doen, van de IndoRock naar POP, veel Blues, Blues-rock,
Jazz, Jazz-Rock, Rock & Roll, (zeker niet onbelangrijk).
En dan veel studiosessies waardoor ik het produceren leerde door van
het begin tot het eindproduct erbij te blijven. Ben gaan produceren,
maar ook filmmuziek gaan schrijven voor “Music House London”, enkele
van deze sessies samen met Jan Akkerman.
Van de laatste bezetting Long Tall Ernie tot begin 1982 maakte ik deel
uit, om daarna samen met bassist Ruud van Buuren en Fred Brouwer beiden
uit LTE de “Ann Palmer & Band” op te starten.
Dit resulteerde in een singel bij “Utopia records” I’m a Woman, die
behoudens de tipparade niet verder kwam, wel veel optredens mee gedaan
in het profcircuit, een muzikaal hoogwaardige band, maar zo bleek, op
het verkeerde moment, dan scoor je dus niet, hoe goed ook.
En nu anno 2008 “ Hank The Knife And The Jets “ .
Vaak zie ik de film van al die jaren voorbij komen in een razend tempo,
want dat het snel gaat is zeker, en soms staat de tijd even stil, zoals
nu, Hank The Knife And The Jets mij vraagt.
Een beetje trots om weer terug te zijn in het Arnhemse ben ik zeker
wel. Als ik een opsomming moet maken van alleen al die bands die tot
optredens zijn gekomen zijn het er zeker 25, en dan zal ik er beslist
nog wat vergeten zijn.
Chris Meurs
|