|
|
|
MUZIKALE BIOGRAFIE VANHENK BRUYSTEN |
Eigenlijk heeft mijn hele leven zich zo'n beetje afgespeeld rond podiums en theaters. Reeds als achtjarige snotneus vermaakte ik het publiek met mijn handigheid in het sneltekenen.  Mijn eerste bandje begon ik
met mijn vader (Bep) en mijn broer (Co); onze bandnaam werd toen, heel
origineel, THE BEHECO'S. Met dit trio
speelden we dikwijls op bruiloften en partijen en mijn vader stelde het
repertoire samen. Nadat ik in 1963 de film "The Young Ones", met Cliff Richard & The Shadows had gezien, besloot ik de familieband te verlaten. Met name het in die film gespeelde "The Savage" van "The Shadows" had zo'n diepe indruk op me gemaakt dat mij maar één ding te doen stond: zelf een gitaargroep op te richten! Dat werden THE JUMPING SPARROWS (een beetje gejat van "The Jumping Jewels") en onze manager werd degene die thuis de krachtigste radio had, want geld voor een behoorlijke versterker hadden we in die dagen niet. Al gauw bleek dat mijn bandleden amper een gitaar konden vasthouden, laat staan bespelen, dus ging ik op zoek naar betere muzikanten. Dit resulteerde in een nieuwe band: ROB DALLAS & THE SPIRITS. We beschikten nu ineens over een VOX versterker en een Volkswagenbusje. We traden regelmatig op en we haalden contracten met Duitse nachtclubs binnen. Toen Rob Dallas in dienst moest, probeerde ik, tot ergernis van de overige bandleden, zelf te zingen. We besloten de band maar te ontbinden. Veel luisterde ik in die tijd naar muziek van "The Rolling Stones" en "Chuck Berry"en ik besloot weer wat Arnhemmers om me heen te verzamelen, waaronder mijn broer Co op drums. We noemden de groep THE CRABS en kwamen voor het eerst regelmatig in de publiciteit. Waarom we uiteindelijk weer uit elkaar gingen, is mij op dit moment niet meer duidelijk. Van mijn ouders kwam toen het idee om nu eindelijk eens "normaal" te gaan werken en zodoende belandde ik in een boeken- en tijdschriftengroothandel; de bij alle Arnhemse muzikanten bekende "Boekenbrug". Ik heb ook nog een korte verzekeringscarrière geprobeerd, maar al gauw bleek dat ik toch méér verstand van muziekmaken had, dus besloot ik maar weer een volgende band op te richten: JUST WE. Wij waren vooral in het oosten van ons land behoorlijk bekend en we maakten zelfs een proefopname in de Relax Studio van Willem O'Duys (zoals de populaire presentator zich toen noemde). Mede door het feit dat een alcoholische versnapering er bij ons ruimschoots inging, ontstond er onenigheid en ook deze band werd ontbonden. Daarna ontmoette ik Pierre Beek, onze huidige zanger, en we stampten weer een nieuwe formatie uit de grond, PALACE, waarin ook ene Arnie Treffers zat, die later bekend werd als Long Tall Ernie. Ook bij Palace vloeide het bier rijkelijk door de muzikale aderen en na onderlinge bonje viel de groep uiteen.Arnie stapte als bassist over naar de groep "Moan" en ik timmerde intussen aan een eigen demostudio. Toen die studio klaar was kwam "Moan" een aantal Rock & Roll nummers opnemen, waarbij Arnie de zangpartijen voor zijn rekening nam en mij vroeg om te gaan bassen.  In plaats van "Moan" noemde
zij zich ineens LONG TALL ERNIE & THE SHAKERS.
Die opnames leidden in 1972 tot een platencontract bij Negram en al gauw kwam de eerste single "Kiss Me Baby" uit.Toen ook zaalhouders om optredens van de groep vroegen, werd er besloten dat ik, als "Hank The Knife", de bassist zou worden van de nieuwe band. Arnie bleef gewoon bassen bij "Moan", die een jaar later, door het toenemende succes van LTE, werd opgeheven. Met LTE (Long Tall Ernie :daarin zaten o.a. mijn huidige collega's Alfons Haket en Alan Macfarlane) hadden wij veel succes en aanvankelijk dacht ik eindelijk m'n draai in de muziek te hebben gevonden. Maar na een kleine twee jaar verliet ik de band i.v.m. financiële en muzikale meningsverschillen. Met een platencontract op zak en "Guitar King" in m'n hoofd zocht ik weer contact met Pierre… en dat was het begin van HANK THE KNIFE & THE JETS.
|
| Copyright HTK & TJ / Webmaster: Freetimeweb |